Από ουσία, λίγα πράγματα. Από πολιτικά κλισέ και ατάκες, χορτάσαμε! 
Ο Τσίπρας ακολούθησε την πεπατημένη. Υπεραμύνθηκε των πολιτικών επιλογών του επτάμηνου, μίλησε για ορισμένα λάθη και έθεσε το δίλημμα μεταξύ παλιού και νέου.
Ο Μεϊμαράκης επιτέθηκε στα οικονομικά αποτελέσματα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπερτόνισε την ανάγκη συνεργασιών και σύνθεσης και έκανε μεγάλο άνοιγμα στον μεσαίο χώρο.
Ο Λαφαζάνης ακολούθησε τον γνώριμο αντιμνημονιακό δρόμο και την ανάγκη χάραξης μιας διαφορετικής πολιτικής.
Ο Θεοδωράκης μίλησε για τους άξιους και ικανούς που συμπεριέλαβε στις λίστες του Ποταμιού, για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα και για την συνεννόηση της επόμενης ημέρας.
Ο Κουτσούμπας πιστός στην γραμμή του Περισσού μίλησε για την ανάγκη απoχώρησης από την Ε.Ε.
Ο Καμμένοςπροσπάθησε να δικαιολογήσει την μνημονιακή στροφή των ΑΝΕΛ, ενώ αναμενόμενα επιτέθηκε στον Μεϊμαράκη για την υπόθεση των υποβρυχίων την οποία περιέργως ξετρύπωσε τώρα τελευταία.
Η Γεννηματά είπε την ατάκα της βραδιάς περί βατόμουρου που πρέπει να δοθεί στον Τσίπρα ενώ αποπαιράθηκε να διαλύσει την ψευδαίσθηση μεταξύ Μνημονίου και Αντιμνημονίου.
Όλοι, κοινώς, κινήθηκαν στα αναμενόμενα πλαίσια.Νικητής; Κανένας! Χαμένοι;
Τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που στάθηκαν μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες προκειμένου να δουν τους παράλληλους μονολόγους των πολιτικών αρχηγών.Και η ζωή συνεχίζεται. BUT.....
