Οι αποζημιώσεις και τα «πολεμικά πρόστιμα» που επιβλήθηκαν στη Γερμανία το 1919, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου ήταν αδύνατον να πληρωθούν. Δεν θυμάμαι τώρα ποιός, αλλά ένας από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές της διαμόρφωσης του μεταπολεμικού στάτους απ’ την πλευρά της Αντάτ είχε πει ότι όλο αυτό «δεν είναι συνθήκη ειρήνης, αλλά ο επόμενος πόλεμος». Κι έτσι έγινε.
Χρειάσθηκαν μόνον είκοσι χρόνια, απ’ το 1919 έως το 1939, με ενδιάμεσο σταθμό την κρίση του 1929, για να οδηγηθεί η Ευρώπη κυρίως αλλά και... πλήθος άλλων χωρών εκ νέου στο μεγάλο σφαγείο.
Το 1945η ναζιστική αυτήν τη φορά Γερμανία συνετρίβη εκ νέου. Αυτήν τη φορά δεν της επεβλήθησαν τιτάνιες επανορθώσεις, αλλά αντιθέτως, αφού την έκοψαν στα δύο, οι Σύμμαχοι φρόντισαν να αναπτυχθεί το μέρος που έλαβε ο καθένας, δυτικό και ανατολικό. Γρήγορα, λόγω του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία απέκτησε κρατικές οντότητες, της χαρίσθηκαν χρέη το 1953, έλαβε αφειδώς βοήθεια με το σχέδιο Μαρσαλ, εντάχθηκε οργανικά στη Δυτική Συμμαχία και τέλος επανενώθηκε. ![]()
Περιέργωςκαι οιδυοδιαδικασίες, η δυσμενήςαντιμετώπιση της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η ευμενήςμετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησαν αυτή τη χώρα σε έναν εκ νέου πόλεμο, τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγει τώρα.
Περιέργωςκαι οιδυοδιαδικασίες, η δυσμενήςαντιμετώπιση της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η ευμενήςμετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησαν αυτή τη χώρα σε έναν εκ νέου πόλεμο, τον οικονομικό πόλεμο που διεξάγει τώρα.Παρ’ ότι υπεργολάβοςτων ΗΠΑ η χώρα του Γκαίτε, έχει και πάλι υψώσει το ανάστημά της στο ύψος της Τρέλας και απ’ το Κίεβο μιλάει στη Μόσχα τη γλώσσα του Χίτλερ, ενώ απ’ τη Φρανκφούρτη μιλάει στην υπόλοιπη Ευρώπη τη γλώσσα του Καϊζερ.
Αυτήν τη στιγμήστην Γηραιά Ήπειρο διεξάγονται δύο πειράματα. Πρώτον, το γερμανικό πείραμα, όπου μέσω της κρίσης κατασκευάζει μια Γερμανική Ευρώπη – θνησιγενή (διότι ουδείς λαός εν τέλει θα θελήσει να γίνει είλωτας στον «ζωτικό χώρο μιας χούφτας γελοίων – πλουτοκρατών μεν, αλλά ανιστόρητων, αφιλοσόφητων και συνεπώς δολοφόνων) και δεύτεροντο «ελληνικό» πείραμα που λειτουργεί προς την τελείως αντίθετη κατεύθυνση. Το «ελληνικό πείραμα» συντελείται από μια χώρα που δεν αντέχει άλλο τον ρόλο του θύματος– μάλιστα στο διηνεκές.![]()
Στο πείραμα αυτό η Ελλάδα οδηγήθηκε σπαρακτικάκαι σπαραγματικά. Με πόνο και τεμαχισμό. Επί πέντε έτη. Το ίδιο σπαρακτική και σπαραγματική είναι και η αντίδρασητου λαού της. Αφού υπέστη το «σοκ και το δέος»κι αφού βίωσε την «οικονομία της φρίκης»έδωσε στην Αριστερά την εντολή της αντίστασηςκαι, αν χρειασθεί, της εξέγερσης.
Στο πείραμα αυτό η Ελλάδα οδηγήθηκε σπαρακτικάκαι σπαραγματικά. Με πόνο και τεμαχισμό. Επί πέντε έτη. Το ίδιο σπαρακτική και σπαραγματική είναι και η αντίδρασητου λαού της. Αφού υπέστη το «σοκ και το δέος»κι αφού βίωσε την «οικονομία της φρίκης»έδωσε στην Αριστερά την εντολή της αντίστασηςκαι, αν χρειασθεί, της εξέγερσης.
Την ώραπου γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν γίνει ακόμα οι «προγραμματικές δηλώσεις» της κυβέρνησηςΤσίπρα, αλλά έχουν συμβεί όλες οι συγκρούσεις που το προηγούμενο δεκαήμερο κατέγραψε. Ένα μπαράζ, ένας πραγματικός «αστραπιαίος πόλεμος», με τον οποίον η Γερμανία επιχείρησε «να σκίσει τη γάτα» απ’ την πρώτη στιγμή και να ξεδοντιάσει τη φιλολαϊκή κυβέρνηση και τη λαϊκή εντολή.
Στις πολεμικές κραυγέςτης Γερμανίας έως τώρα η Ελληνική κυβέρνηση απαντάει με νηφαλιότητα, λογική, πρόσκληση σε διάλογοκαι σταθερότηταστιςθέσειςτης, τις θέσεις που ενέκρινεο λαός. Η στάση αυτή της κυβέρνησης της Αριστεράς, δείχνει να συσπειρώνειόλο και μεγαλύτερο μέρος των πολιτών. Άνθρωποι που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛΛ συσπειρώνονται όλο και πιο πολύ, όλο και πιο πολλοί γύρω απ΄την κυβέρνηση, όσον αυτή επιμένει να τηρήσει το πρόγραμμά της και να τιμήσει τις δεσμεύσεις που έλαβε.
Το «ελληνικό πείραμα» εξελίσσεται. Η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει διαδηλώσεις απ΄την «πρώτη ημέρα» εναντίον της, αλλά διαδηλώσεις υπέρ της – και αυτό είναι το μεγάλο της όπλο. Για πρώτη φορά απ’ όταν την έβαλαν στο κρεβάτι του Προκρούστη η χώρα αντιστέκεται. Τις επόμενες κρίσιμες μέρες η Γερμανία και οι συνέταιροί της θα χτυπούν τατύμπανατουπολέμουόσο πιο δυνατά μπορούνγια να μην ακούγεται το δικό τους χτυποκάρδι. Για δύο κυρίως πράγματα. Τί θα γίνει αν η Ελληνική κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας ωθηθεί να καταφύγει σε δημοψήφισμα;
Τί θα γίνει αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών χωρίς να βγει απ΄την ευρωζώνη; Ποιός θα διαχειρισθεί τότε το φρενοκομείο;
HΓερμανία, αν δεν είχε μπει στον πειρασμό (που τώρα πια απολαμβάνει χωρίς κανέναν ενδοιασμό) της Γερμανικής Ευρώπης, θα έπρεπε να είναι η πρώτη χώραπου επεδίωκε τη διαγραφή (με όποιον τρόπο) του ελληνικού χρέους κατά το μεγαλύτερο μέρος του. Όχι μόνον διότι η ίδια έχει κουρελιάσει σε όσα την αφορούν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά διότι η πολιτική που ακολουθεί προγράφειτο δικό της μέλλον μετά από έναν τρίτο, χαμένο για αυτήν, πόλεμο. ![]()
Δεν έγιναν ξαφνικά μαρξιστές, οικονομολόγοι όπως ο Κρούγκμαν, ο Στίγκλιτς, ο Γκαλμπράιθκαι άλλοι, αλλά είναι Κασσάνδρες που προβλέπουν το αναπόφευκτο. Σήμερα το παγκόσμιο χρέος ανέρχεται στα 199 τρισεκατομμύριαδολάριακαι αντιστοιχεί στο 286% τουπαγκόσμιουΑΕΠ!!! Τα ποσά αυτά δεν είναι αστρονομικά, ούτε ουρανομήκη, είναι ακατανόητα, είναι αδιανόητα, είναι ανόητα.
Δεν έγιναν ξαφνικά μαρξιστές, οικονομολόγοι όπως ο Κρούγκμαν, ο Στίγκλιτς, ο Γκαλμπράιθκαι άλλοι, αλλά είναι Κασσάνδρες που προβλέπουν το αναπόφευκτο. Σήμερα το παγκόσμιο χρέος ανέρχεται στα 199 τρισεκατομμύριαδολάριακαι αντιστοιχεί στο 286% τουπαγκόσμιουΑΕΠ!!! Τα ποσά αυτά δεν είναι αστρονομικά, ούτε ουρανομήκη, είναι ακατανόητα, είναι αδιανόητα, είναι ανόητα.Ότανλοιπόν μια Ένωση όπως η Ευρωπαϊκή αντιμετωπίζει επειδή έγινε Γερμανική ένα μέλος της, την Ελλάδα σήμερα κι οποιονδήποτε άλλον αύριο, στη βάση του ακατανόητου, του αδιανόητουκαι του ανόητου, είναι επικίνδυνη, είναι, είναι «ένας γίγαντας με μυαλό νάνου», είναι για τα μπάζα πριν να κάνει μπάζα τον πλανήτη.
Αν το «ελληνικό πείραμα» αποτύχει στην περίπτωση που η Αριστερά δεν σταθεί σταθερή στις θέσεις της, τότε κάποιος άλλος λαός θα ορθώσει το δικό του Στάλιγκραντ. Διότι στο τέλος η Γερμανία θα ηττηθεί και πάλι. Μπορεί ο κ. Σόιμπλε ( ποιόςείναιο Σόιμπλε;) ή η κυρία Μέρκελ (ποιάείναιη κυρία Μέρκελ;) να φαντασιώνονται ότι είναι ο Βίσμαρκή ο Αττίλας (ο καθένας έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό,) αλλά την πείνα, την ανέχεια, τη δυσπραγία, την απελπισία, την ταπείνωση και τη σκλαβιά, δεν τις φαντασιώνονται, αλλά τις βιώνουν όλο και πιο πολλοί πολίτες, όλο και πιο πολλοί λαοί στην Ένωση.
ΠΗΓΗ enikos
